توضیحات بازی
بازی‌های عجیب بسیاری در طول زندگی خود تجربه کرده‌ام. برای مثال، در شبیه‌ساز نان در نقش نانی قرار گرفتم که تمام تلاش خود را می‌کرد تا به سمت یک توستر حرکت کند. شبیه‌ساز سنگ، گیمر را در نقش یک سنگ قرار می‌داد و می‌توانستید در آن، سنگ بودن را تجربه کنید و حتی نسخه‌ی اول Goat Simulator، به گیمر این قابلیت را می‌داد که به ماه سفر کند و یا با پوشیدن لباس اسپایدر-من، به تاب خوردن از میان ساختمان‌ها بپردازد!
اما به غایت، Goat Simulator 3 حاوی محتویات دیوانه‌واری است که از تمامی این موارد عجیب و غریب‌تر محسوب می‌شود.
داستان بازی
بازی، با سکانسی شبیه به مقدمۀ Skyrim شروع می‌شود و آنطور که از ماجرا پیداست، شما اسیر شده‌اید! گویا مزرعه‌داری شما را در بازی قبل رصد کرده و از آن‌جایی که در گذشته به ماه سفر کرده‌اید و شیطنت‌های شما در جامعه به گوش همگان رسیده است (اشاره به عناوین قبلی Goat Sim و DLCهای عنوان مذکور)، وی تصمیم گرفته تا شما را صاحب کرده و در نهایت آموزش دهد تا بهترین بز دنیا شوید. هدف او هم از این امر چیزی نیست جز استفاده از شهرت شما برای کسب درآمد و پولدار شدن!
در ادامه، به دستور مزرعه‌دار، عضو سازمان مخفی بز‌ها می‌شوید و هدف کلی، انجام یک سری ماموریت برای رسیدن به سطح بالای انجمن و در نهایت باز کردن درب مهر و موم شده‌ی موجود در آن است. راستش را بخواهید، با وجود این که می‌دانم در یک شبیه‌ساز بز منطق جایی ندارد و تنها راه لذت بردن از بازی، فکر نکردن به منطق است، اما بالاخره تمام بازی‌ها باید یک سری اصول را رعایت کند تا بتواند آن نتیجه‌ی مطلوب را ارائه دهند.
گیم پلی بازی
شبیه ساز بز ۳، به نسبت نسخه‌ی اول، از نظر گیم‌پلی استانداردتر است اما کماکان اشکالات محسوسی دارد. به شخصه ترجیح می‌دادم تا بازی، در طول مراحل، روایت منسجم و طراحی مرحله‌ی درست و درمان‌تری به مخاطب ارائه می‌داد. البته انتظار من از بازی، وجود یک داستان درگیر کننده نیست و صرفا، منظورم ایجاد یک هدف عقلانی یا حتی غیر عقلانی برای اتصال مراحل به یکدیگر
در حال حاضر، ماموریت‌های بازی خلاصه شده به یک سری کوئست پراکنده و فعالیت‌های بعضا عجیب و غریب در شهر. در نهایت، با تکمیل این کوئست‌ها، بازی به پایان می‌رسد. از این ماموریت‌ها می‌توان به یافتن کرگدن گمشده‌ی باغ وحش شهر و یا کاندید شدن در انتخابات ریاست جمهوری و کسب آرای مردم اشاره کرد!
تمامی این مراحل، تجربه‌ای مفرح و بامزه را ارائه می‌دهند و گاهی با لگدمال کردن منطق عقلی، گیمر را غرق خنده می‌کنند. حتی در برخی از قسمت‌ها، شخصیت‌های موجود در بازی با در هم شکستن دیوار چهارم، تیکه‌های عجیب و غریب و بامزه‌ای روانه‌ی گیمر می‌کنند. با این وجود، همانطور که گفتم، عدم شکل‌گیری نوعی انسجام پشت طراحی مراحل بازی، و عدم جذابیت هر یک از نظر مکانیزم‌های گیم‌پلی، در نهایت مخاطب را از تجربه‌ی بازی خسته کرده و قبل از رسیدن به باس‌فایت نهایی منجر به حذف بازی از روی دستگاه می‌شود.
از باس‌فایت نهایی بازی گفتم. شاید تنها بخش بازی که یک داستان جالب و بامزه به سبک انیمیشن Rick and Morty دارد، انتهای بازیست که یک تجربه‌ی مفرح ۱۵ دقیقه‌ای را برای گیمر به ارمغان می‌آورد. اگرچه، خسته‌کننده شدن بازی عملا گیمر را تا انتها یاری نمی‌کند و بعید می‌دانم افراد زیادی به بخش‌های نهایی بازی برسند و حوصلۀ پشت سر گذاشتن تمامی کوئست‌های اصلی را داشته باشند.
در نهایت، می‌توان گفت که عمر مفید Goat Simulator 3 در صورت تجربه‌ی بازی به همراه دوستان، به حدود یک هفته خواهد رسید و خیلی زود به فراموشی سپرده خواهد شد. باور کنید یا نه، پتانسیل این بازی برای ارائه‌ی یک هدف و گیم‌پلی جذاب آنقدر بالا بود که حتی سازندگان با کمی تلاش بیشتر، می‌توانستند یک اثر بسیار جذاب و یا حتی عالی ایجاد کنند.
گیم‌پلی Goat Simulator 3، در ابتدا بسیار جذاب و سرگرم کننده است و به همراه دوستان، سرگرم‌کننده‌تر هم می‌شود. شما در نقش یک بز رویین‌تن قرار می‌گیرید و می‌توانید با خرید آیتم‌های مختلف (برای کسب درآمد می‌توانید به عابربانک‌ها شاخ بزنید!) و یا یافتن آن‌ها در هنگام گشت و گذار در شهر، قدرت‌های فراحیوانی (!) به دست بیاورید.
ازی به شما قابلیت پوشیدن کفش‌های مجهز به موشک، تبدیل شدن به زرافه، دزدیدن وسایل نقلیه‌ی مختلف، پرواز کردن، دوچرخه سواری، سر خوردن روی میله‌ها و هزاران قدرت دیگر را می‌دهد و می‌توانید به تنهایی یا با جمع دوستانه‌ی خود، به انجام این فعالیت‌ها بپردازید.
در طول این اثر، امکانات شخصی‌سازی گسترده‌ای در اختیار گیمر قرار می‌گیرد و از تعداد بسیار بالای آیتم‌های تزئینی مثل انواع و اقسام لباس، اسکین، کلاه، کفش و غیره که بگذریم، به بخشی میرسیم که در آن می‌توانید به حیواناتی چون زرافه، خوک، کوسه و غیره، تبدیل شوید.
از جالب‌ترین نکات موجود در بازی نیز می‌توان به نقیضه‌ها و ایستراگ‌هایی پرداخت که در سراسر نقشه گنجانده شده‌اند و تمرکز اصلی بازی نیز، روی این بخش‌ها صورت گرفته است. برای مثال، شما می‌توانید آن خانه‌ی مرموز موجود در دموی P.T را درون دنیای Goat Simulator 3 پیدا کنید و حتی در بخش‌هایی، شخصیت‌هایی در لباس انیمه‌های محبوب بیابید.
در بخشی از نقشه، شمشیری فرو رفته در سنگ را می‌یابید که عده‌ای در تلاشند آن را بیرون بیاورند. البته شما به راحتی می‌توانید با چسباندن زبانتان به شمشیر و کشیدنش، آن را از سنگ بیرون بیاورید. از این اتفاقات دیوانه‌وار در بازی به وفور پیدا می‌شود و به قولی، هرچه در بازی بیشتر پیشرفت می‌کنید، Goat Simulator 3 احمقانه‌تر می‌شود.
شاید حتی با خواندن این متن بگویید که این اثر، آنطور که به نظر می‌رسد، یک عنوان سراسر هیجان و سرگرم کننده است اما متاسفانه، بعد از گذراندن ساعاتی کوتاه، دیگر آن شور و اشتیاق کافی برای تجربه‌ی بازی را ندارید و Goat Simulator 3 به یکی از بی‌هدف‌ترین و خسته‌کننده آثار موجود تبدیل و شوخی‌های آن، کم کم لوس می‌شوند.
خسته کننده شدن یک شبیه‌ساز، اتفاق جدیدی نیست، اما در Goat Simulator 3 به اوج خود می‌رسد. نقشه‌ی بازی، بسیار کوچک است و برای پیدا کردن تمام نکات مخفی آن، کمتر از یک روز زمان نیاز دارید و پس از آن، حتی محیط‌های بازی نیز، چیز جدیدی برای ارائه ندارند.
گرافیک و جلوه های صوتی بازی
ازی، از محیط‌های مختلفی تشکیل شده است و مناطقی ساحلی-جنگلی را به تصویر می‌کشد. Goat Simulator 3، با موتور بازی‌سازی Unreal Engine 5 ساخته شده، اما متاسفانه هیچ اثری از این موتور قدرتمند در آن دیده نمی‌شود.
امکانات و تنظیمات گرافیکی بازی بسیار محدود هستند، بافت‌ها بسیار دیر لود می‌شوند، مشکلات فیزیکی و باگ در بازی بیداد می‌‌کند و در نهایت، یک تجربه‌ی نه چندان زیبا از حیث بصری و یا فنی در اختیار مخاطب قرار می‌گیرد. از همان لحظات ابتدایی بازی، فیزیک بسیار بد کنترل بز به چشم می‌آید و بارها و بارها در اشیاء مختلف گیر می‌کنید و یا اتفاقات احمقانه‌ای به طور مداوم رخ می‌دهند.از نظر موسیقی، انتقاد چندانی به بازی وارد نیست، اما به شخصه ترجیح می‌دادم تا تنوع ترک‌های موسیقی بازی بیشتر باشد و صرفا به ترک‌هایی کمتر از انگشتان دست محدود نشود.
