بازی Call Of Duty Advanced Warfare

اوایل نسل پیش بود که اکتیویژن با انتشار یک شوتر نظامی مدرن، انقلابی در این ژانر به وجود آورد. Call of Duty 4: Modern Warfare علاوه بر این‌که تاثیر زیادی بر صنعت گیم داشت، موفقیت‌ تجاری چشم‌گیری نیز به دست آورد. همین عامل سبب شد تا اکتیوژن همه ساله یک نسخه از این مجموعه‌ی محبوب را منتشر کند.

عاملی که سبب شد سال به سال شاهد تجربه‌ای تکراری‌تر نسبت به سال قبل باشیم! با این وجود فروش هر عنوانی از این سری کاملا تضمین شده است و ناشر در تمام این سال‌ها تلاش بزرگی برای پیشرفت و بازگشت به روزهای اوج سری انجام نداد. کمبود ایده‌ها سبب شد سربازان زیر آب یا در فضا به هم شلیک کنند، تا بلکه تنوعی ایجاد شود!

خوشبختانه امسال استدیوی Sledgehammer Games که اعضای اصلی آن عنوان تحسین شده‌ی Dead Space را خلق کرده‌ بودند، ساخت بازی را بر عهده داشت و توانست با ایجاد تغییرات مناسب، جانی تازه به سری Call of Duty ببخشد و تا حدود زیادی طرفداران را راضی کند. استدیویی که حدود سه سال برای ساخت بازی وقت گذاشته تا بتواند با حوصله و وقت کافی روی ایده‌های خود کار کند.

از همان زمان انتشار CoD4:MW بود که بازی‌سازها سعی کردند سرعت زیادی به داستان بازی ببخشند. تا جایی که از نویسنده‌های سریال 24 برای نوشتن سناریوی بازی کمک گرفتند. حال دیگر داستانی سریع و هیجانی عضوی جدا نشدنی از سری CoD است. Advanced Warfare (به اختصار AW) هم مسلما از این رویه پیروی می‌کند و شاهد داستانی جذاب، کوبنده و سریع در آن خواهید بود. به خصوص این‌که سازنده از بازیگر توانمندی چون کوین اسپیسی (Kevin Spacey) در بازی استفاده کرده است.

به جرات می‌توان گفت که همین موضوع خود امتیازی بزرگ برای AW به شمار می‌رود. چرا که تاکنون بازیگری به بزرگی کوین اسپیسی را در یک بازی ویدئویی کمتر دیده بودیم. حضور او کافی بود تا اولین تریلر AW، رکورد پربازدیدترین تریلر در روز اول را به نام خود ثبت کند! در کنار او، حضور افراد توانمندی همچون تروی بیکر(Troy Baker) و گیدئون امری (Gideon Emery)، نقش موثری در روایت قوی و سینمایی بازی داشتند.

داستان بازی از سال 2054 آغاز می‌شود و مراحل مختلف بازی تا چند سال پس از آن را نیز روایت خواهد کرد. شما در نقش جک میچل (Jack Mitchell) عضو نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا مشغول به بازی خواهید شد. بازی طوفانی آغاز می‌شود و لحظه‌ای آرامش نخواهید داشت. نبردی در سئول با نیروهای کره شمالی رخ می‌دهد که در آن دوست صمیمی میچل یعنی ویل آیرونز و سرهنگ کورمک در کنار شما هستند. در انتهای نبرد و در حالی که تیم به اهداف خود رسیده، طی سانحه‌ای دست ویل در Gunship گیر می‌کند و ویل کشته می‌شود.

بازی از همان ابتدا نشان می‌دهد که جنگ با کسی شوخی ندارد و قرار نیست تیم سه‌چهار نفره‌ی شما به راحتی لشگر دشمن را قتل عام کند! ویل در مقابل دیدگان میچل از اول خداحافظی می کند و سرنوشت خود را می‌پذیرد! میچل در اثر انفجار دست چپ خود را از دست می‌دهد و از مرگ حتمی نجات پیدا می‌کند. بازی با چنین صحنه‌ی تکان‌دهنده‌ای آغاز می‌شود و شما را غافلگیر می‌کند. میچل به یک سرباز از کار افتاده تبدیل می‌شود و به سوگ دوست خود می‌نشیند.

اما در مراسم خاکسپاری ویل، پیشنهادی به او می‌شود که مسیر زندگی‌اش را عوض می‌کند. جاناتان آیرونز (Jonhatan irons) پدر ویل، که مدیر کمپانی بزرگ ATLAS است از میچل دعوت می‌کند تا به اون بپیوندد و شانس دوباره‌ای به او بدهد. به این ترتیب میچل دوباره دست خود را به کمک تکنولوژی پیشرفته‌ی ATLAS به دست می‌آورد و عضوی از کمپانی می‌شود.

پس از آموزشات مخصوص در ATLAS، میچل آماده‌ی نبرد شده و اینجاست که با خط اصلی داستان بازی همراه می‌شویم. دشمن گروهی تروریستی به نام KVA است که توسط فردی به نام هیدیس (Hades) رهبری می‌شود. هیدیس به شدت مخالف تکنولوژی است و خود را آزادی‌بخش و منجی انسان‌ها می‌داند و سعی دارد گذشته‌ی انسان‌ها را به آن‌ها یادآوری کند.

گذشته‌ای که کمتر درگیر تکنولوژی بوده و حال این تکنولوژی است که بر انسان‌ها مسلط شده و زندگی‌شان را تحت تاثیر قرار داده است. او حملات وحشیانه‌ای در سراسر جهان انجام می‌دهد و دنیا توان رویارویی با او را ندارد. دولت‌ها ضعیف شده‌اند و مردم زیادی کشته شده‌اند. دامنه‌ی حملات دشمن شدیدتر شده و آن‌ها حتی سیاتل در ایالات متحده آمریکا را بمباران کرده‌اند! اینجاست که ATLAS وارد عمل شده و به نبرد با KVA می‌پردازد.

همانطور که اشاره شد داستان بازی روایتی جذاب و سریعی دارد. آن‌قدر سریع که به هیچ‌وجه وارد حاشیه نمی‌شود و خیلی زود تمام می‌شود. نکته‌ای که وجود دارد این است که داستان تا حدود زیادی قابل پیش‌بینی است و پیچیدگی خاصی هم ندارد! اگر کمی دقت کنید به راحتی در اواسط بازی، پایان بازی را نیز حدس خواهید زد! خوشبختانه این موضوع باعث نمی‌شود چیز زیادی از جذابیت بازی کم شود. در همین مدت کوتاهی که بازی را به پایان خواهید رساند، ارتباط خوبی با شخصیت‌های بازی برقرار خواهید کرد. چرا که شخصیت‌پردازی نسبتا خوبی برای آن‌ها صورت گرفته و همانطور که اشاره شد، افراد بزرگ و توانمندی نقش آن‌ها را بازی کرده‌اند.

کوین اسپیسی خود به تنهایی برگ برنده برای AW محسوب می‌شود و شخصیت جاناتان آیرونز بسیار جذاب از آب درآمده است. گیدئون به یکی از محبوب‌ترین شخصیت‌های سری CoD برای شما تبدیل خواهد شد و حضور یک سرباز زن به نام ایلانا (Ilana) هم از نکات جالب بازی است. شخصیتی که به اندازه یک سرباز مرد جذبه دارد و مبارزه در کنار او در ابتدا تجربه‌ای تازه برای شما به وجود خواهد آورد! اما آیا به شخصیت میچل نیز بها داده شده است؟

در جواب نمی‌توان پاسخ دقیقی داد! چرا که میچل را فقط در میان‌پرده‌های بازی مشاهده می‌کنیم. خوشبختانه همین موضوع باعث شناخت بهتری از او می‌شود و خیلی بهتر از آن است که در طول بازی حتی او را نبینیم یا صدایش را نشنویم! اما با حضور فردی چون تروی بکیر، بهتر بود به اندازه بقیه‌ی شخصیت‌ها به میچل بها داده می‌شد و بیشتر روی این شخصیت کار می‌شد. احتمال آن می‌رود که نسخه‌ی دوم AW هم ساخته شود و امیدواریم بیشتر به این شخصیت پرداخته شود.

مراحل بازی ار تنوع خوبی برخوردارند و در نقاط مختلف دنیا اتفاق میافتند. از شهرهای آمریکا گرفته تا کره‌جنوبی، بغداد جدید در آسیا، نیجریه در آفریقا و یونان و بلغارستان در اروپا، همه و همه صحنه درگیری شدید شما با دشمن خواهد بود. جالب است بدانید مرحله‌ی ابتدایی که در سئول دنبال می‌شود، به صورت کامل در نمایشگاه E3 امسال به نمایش درآمده بود. ولی چگونه است که با وجود خبر داشتن از تمام اتفاقات پیش‌رو، بازی همچنان جذابیت خود را حفظ می‌کند؟

شروع بازی با چنین شرایطی هنوز هم طوفانی و فوق‌العاده به نظر می‌رسید. اگر مثل من سال‌هاست که مشغول تجربه‌ی CoD هستید، با چند دقیقه بازی کردن AW به راحتی پیشرفت‌ها و تغییرها را حس خواهید کرد! پرش‌های بلند قطعا جذاب‌ترین نکته‌ای است که در ابتدا نظر شما را جلب می‌کند. این قابلیت با استفاده از یک نوع زره نظامی به نام EXO برای سربازان فراهم شده است که در ابتدای بازی و در میان‌پرده آن را مشاهده خواهید کرد. EXO خود به تنهایی جلوه‌ای از پیشرفت بشر در چهل سال آینده را برای مصارف نظامی به نمایش می‌گذارد.

در واقع این وسیله آن‌قدرها هم دور از ذهن نیست و به احتمال فراوان در سال‌های آینده چیزی شبیه به آن را در دنیای واقعی خواهیم دید! در بازی وقتی آن را بر تن دارید، علاوه بر پرش‌های بلند و چند ثانیه‌ای (Boost Jump)، توانایی پریدن از ارتفاعات بدون وارد شدن آسیب را خواهید داشت. استفاده از آن در نبردهای تن‌به‌تن هم کاربرد دارد و با یک ضربه می‌توان دشمن را به سمت دیگر پرتاب کرد!

می توان با استفاده از EXO برای چند ثانیه از سپر نانو استفاده کرد تا از شر رگبار گلوله‌های دشمن در امان ماند. یکی دیگر از توانایی‌های شما، آهسته کردن زمان برای مدت کوتاه است که باعث می‌شود مخصوصا در هنگام پرش‌ها با دقت بیشتری به سمت دشمن شلیک کنید. در یکی از مراحل بازی توانایی نامرئی شدن را نیز خواهید داشت! همچنین دستکش مخصوصی که به شما توانایی بالا رفتن از دیوار را می‌دهد. در مجموع تمام این امکانات ذهن بسیاری از مخاطبان را به سمت عناوین دیگر می‌برد و AW را متهم به تقلید از آن‌ها می‌کنند!

عناوینی مانند Titanfall و Crysis بیشتر از سایرین مورد اشاره قرار می‌گیرند. برخی حتی پا را فراتر گذاشته و Sledgehammer را متهم به کپی‌برداری از فیلم Elysium یا Edge of Tomorrow کرده‌اند! آیا چنین مقایسه‌هایی درست و منصفانه هستند؟ شکی وجود ندارد که اکثر ایده‌های اضافه شده به AW را قبل‌تر در عناوین دیگر دیده بودیم. اما این موضوع دلیلی برای ضعف AW نیست!

استفاده از ایده‌های خوب در یک قالب منسجم، در کنار به کارگیری درست و حساب‌شده از آن‌ها در طول بازی، تجربه‌ای لذت‌بخش را برای مخاطب فراهم می‌آورد. پس چگونه می‌توان استفاده از آن‌ها را کپی‌برداری قلمداد کرد و آن را نکته‌ای منفی برای بازی دانست؟ اگر با دقت بیشتر به موضوع نگاه کنیم، خواهیم دید که تیم سازنده از حدود سه سال پیش مشغول به ساخت بازی شده و این در حالی ‌است که عنوانی مثل Titanfall در آن زمان حتی معرفی هم نشده بود!

تمام امکانات ذکر شده در همه مراحل در اختیار شما قرار نمی‌گیرند و در استفاده از آن‌ها محدودیتی وجود دارد. این یکی از بهترین تصمیم‌های تیم سازنده بازی بوده که تعادل خوبی را بین مراحل بازی به وجود آوردند و باعث شوند امکانات در زمان و بسته به موقعیت و هدف ماموریت استفاده شوند. شما بعد از انجام هر مرحله با توجه به عملکردی که در طول مرحله داشتید، می‌توانید دست به ارتقاء تجهیزات خود بزنید.

به طور مثال می‌توانید توانایی‌های مختلف تعبیه شده در EXO را ارتقا دهید. سیستم ارتقا در AW بسیار ساده طراحی شده و گزینه‌های زیادی ندارد. در عوض انجام آن‌ها با توجه به سخت‌تر شدن بازی در مراحل پایانی ضروری است. تاثیر آمار و ارقام شما برای کسب امتیاز جهت ارتقا حالتی تشریفاتی دارد، چرا که تا پایان بازی و به راحتی قادر به ارتقای تمامی بخش‌ها خواهید بود.

علاوه بر EXO، شاهد پیشرفت‌های دیگری نیز در زمینه سلاح‌ها هستیم. اسلحه‌ها واقعا جالب طراحی شده‌اند ولی متاسفانه از تنوع خوبی برخوردار نیستند و کاربرد مشابهی دارند. یکی از نقاط قوت در مورد سلاح‌ها، نارنجک‌ها هستند که واقعا جذابیت خاصی به مبارزه‌ها داده‌اند. مهم‌ترین آن‌ها نارنجک هوشمندی‌ است که با پرتاب آن، راه خود را به سمت دشمن پیدا کرده و منفجر می‌شود! این موضوع کمی استفاده از نارنجک را آسان کرده است و در موقعیت‌های سخت کمک بزرگی برای شما خواهد بود. اما درست استفاده نکردن از آن مخصوصا در درجه‌های سختی بالاتر خیلی هم مفید نیست و مانند نارنجک‌های همیشگی که در نسخه‌های قبلی وجود داشتند باید به دقت از آن‌ها بهره برد.

در هر صورت استفاده از آن‌ها حتی تا پایان بازی لذت‌بخش است! بقیه‌ی نارنجک‌ها حالت تاکتیکی دارند و در مبارزات کمک بیشتری برای پیدا کردن راحت‌تر محل قرارگیری دشمنان یا گیج کردن آن‌ها می‌کنند. در کنار تمام این موارد، نباید استفاده از وسایل نقلیه و مبارزات به وسیله‌ی آن‌ها را فراموش کرد. شاید بیشتر از همه آن‌ها بتوان به Hoverbike اشاره کرد که راندن آن در ابتدا خیلی هم آسان به نظر نمی‌رسید ولی در ادامه می‌توان از آن لذت بیشتری برد.

راندن تانک، قایق، نفربر و … را هم در AW تجربه خواهید کرد. گرچه تمام این تجارب کوتاه هستند، ولی به شدت به جذابیت بازی افزوده‌اند. طراحی مراحل واقعا به خوبی صورت گرفته و در تمام مراحل این را احساس خواهید کرد. طی چند سال گذشته در هر نسخه فقط شاهد چند مرحله نسبتا با کیفیت و پرمحتوا بودیم. به طور مثال سال گذشته در CoD: Ghosts فقط دو یا سه مرحله در پایان عنوان توانسته بود تا حدودی به بازی اعتبار ببخشد و همان چند مرحله بود که بازی را قابل تحمل کرد.

حالا تصور کنید تمام مراحل در حد قابل قبولی هستند و طراحی خوبی دارند. این شاید یکی از بزرگترین امتیازات AW تلقی شود. از جذابیت مرحله اول بازی گفتیم و بد نیست که به یکی دو مرحله دیگر نیز اشاره کنیم. در مرحله‌ی دوم بازی که ATLAS نام دارد، شما در یک شبیه‌ساز مشغول به تمرین می‌شوید. این شبیه‌ساز آنقدر پیشرفته است که تا پایان آن متوجه این موضوع نخواهید شد که مشغول تمرین هستید!

مانند یک بازی پینت‌بال ولی با محیطی واقعی و سلاح‌های پیشرفته! یا مرحله نیجریه که با یک تعقیب و گریز خیابانی همراه می‌شود در حالی که شما سوار بر وسیله نقلیه نیستید و از روی اتوبوس‌ها و خودروهای در حال حرکت به سمت دشمن می‌روید. یا مراحلی از بازی که تاکید بر مخفی‌کاری دارند و شما را در موقعیتی کاملا متفاوت نسبت به آن مبارزات سریع و کوبنده قرار می‌دهد.

در یکی از این مراحل شما در حالت نامرئی به سمت دشمن حرکت می‌کنید. حتی در این حالت هم چالش‌هایی پیش روی شما خواهد بود. EXO باید هر چند دقیقه یک بار شارژ شود تا بتوان از قابلیت نامرئی شدن استفاده کرد و حرکت از بین دشمنان باید با برنامه و زمان‌بندی دقیقی انجام شود. همچنین برداشتن هر قدم باید با دقتی خاص و بسیار آرام انجام شود.

در غیر این صورت دشمن شما را شناسایی خواهد کرد. پس به این نتیجه می‌رسیم که در AW حتی اگر نامرئی هم شوید، باید از اصولی پیروی کنید تا کشته نشوید! در طول تمام مراحل، سعی شده تا ابزار آلات پیشرفته‌ای نشان داده شود تا به مخاطب یادآوری شود بازی در آینده رخ می‌دهد و تیم سازنده به خوبی از تمام قدرت تخیل خود استفاده کرده است. به هر حال آنها سابقه ساخت عنوانی را دارند که در آینده‌ای دور و فضا رخ می‌دهد و ساخت یک بازی که چهل سال آینده را به تصویر بکشد، برای آن‌ها مثل بالا رفتن از پله‌ها با Boost Jump است!

بازی از نظر بصری پیشرفت بسیار خوبی داشته است. پس از مدت‌ها سری CoD با AW یک قدم رو به جلو برداشته است و دیگر خبری از آن گرافیک تکراری و تاریخ مصرف گذشته‌ای که در نسخه‌ی Ghosts به اسم نسل هشتمی دیده بودیم نیست! AW قطعا یکی از برترین عناوین گرافیکی سال خواهد بود. طراحی محیط‌ها بسیار با جزئیات و دقیق انجام شده و بازی از یک سیستم نورپردازی نسبتا قوی استفاده کرده است.

اگرچه به سایه‌زنی‌ها در برخی مواقع می‌توان ایراداتی وارد کرد. طراحی دقیق چهره‌ها یکی از نقاط مثبت گرافیک بازی است. موشن کپچر پیشرفته در کنار افکت‌های کم‌نظیر به خصوص برای نمایش انفجارها، بازی را به شدت واقعی جلوه می‌دهد. خوشبختانه تخریب‌پذیری در برخی از مراحل بازی وجود دارد و ای کاش در نسخه‌ی بعدی شاهد تخریب پذیری کامل محیط بازی باشیم. تمامی حرکات و انیمیشن‌ها با موشن‌کپچر ضبط شده و باز هم شاهد پیشرفت در این زمینه بودیم. در کل به نظر می‌رسد باز هم جا برای بهتر شدن وجود داشت و مطمئنا در نسخه‌های بعدی انتظار زیادی از تیم سازنده می‌رود.

اما موضوعی که به هیچ وجه نمی‌توان منکر آن شد، سینمایی شدن شدید بازی بود که به هیجان و زیبایی آن افزوده است. Sledgehammer Games و اعضای آن (به خصوص Glen Schofield کارگردان بازی) همیشه تاکید خاصی رو این موضوع داشته‌اند و تمام شرایط را برای سینمایی شدن بازی در نظر می‌گیرند. چیزی که قبل‌تر در Dead Space دیده بودیم اما در MW3 کمتر شاهدش بودیم. چرا که نسخه‌ی سوم جنگ‌های مدرن دنباله‌ای برای دو نسخه قبلی خود بود و دست تیم برای ساخت بازی دلخواه و مدنظر خود آن‌چنان باز نبود! با تمام مشکلات پیش رو، آنها MW3 را تبدیل به یک پایان دلچسب برای سری جنگ‌های مدرن کردند و حالا در AW شاهد اختیارات بیشتری از آن‌ها هستیم.

به طور مثال، نکته‌ای ریز اما تاثیرگذار در مورد نمایش اطلاعات (HUD) بازی است که به روی اسلحه منتقل شده و در تصویر هیچ‌گونه نوشته یا علامتی نخواهید دید. تمام تمرکز شما روی بازی و روی اسلحه‌تان خواهد بود و هیچ چیزی حواستان را پرت نخواهد کرد. تیم سازنده حتی پا را فراتر از این گذاشته و برای منتقل کردن هر چه بیشتر حس حضور در میدان جنگ، در برخی صحنه‌ها پخش موسیقی را به حداقل می‌رساند!

این در حالی‌ است که در اکثر مواقع، مخاطب در حین انجام بازی توجهی به موسیقی نمی‌کند. اما در AW پخش نشدن موسیقی در اکثر مواقع جلب توجه می‌کند. البته نباید فراموش کنیم موسیقی بازی توسط Harry Gregson-Williams ساخته شده و بسیار زیبا است. صداگذاری محیط بازی عالی است! جزئیات بسیار زیادی در هر صحنه خواهید شنید و افکت‌های صوتی بی‌نظیر هستند. صدای شلیک و انفجارها بسیار واقعی هستند و به جرات می‌توان گفت در هیچ‌کدام از نسخه‌های قبلی سری با چنین صداگذاری قدرتمندی روبرو نبودیم. صداگذاری شخصیت‌های بازی نیست با توجه به حضور بزرگانی چون کوین اسپیسی و تروی بیکر حرفی باقی نمی‌گذارد!

اما بهتر است نگاهی هم به بخش چند نفره‌‌ی بازی بیندازیم. اگر در بخش چندنفره‌ی این مجموعه‌ی 11 ساله به دنبال انقلاب بزرگی هستید، آن را پیدا نخواهید کرد. بخش چند نفره‌ی بازی با وجود Exo Suitها، همان بازی Run & Gun قدیمی با چند ایده‌ی جدید است. اگر تا به حال بخش چند نفره‌ی سری Call Of Duty را بازی کرده باشید، حتما متوجه سرعت بسیار بالای آن شده‌اید. به لطف بازی AW و پرش‌های بلندی که با Exo Suitها می‌توان انجام داد، سرعت بخش چند نفره تا حدی بالا رفته است که برخی اوقات احساس حالت تهوع و سرگیجه به شما دست می‌دهد!

هسته‌ی اصلی بخش چند نفره‌ی این سری که سال‌ها است به همان شکل باقی مانده، در این نسخه هم تغییر نکرده و هیچ انقلابی در روند گیم پلی بازی رخ نداده است. اما با وجود تجهیزات نظامی جدید که به لطف پیشرفت تکنولوژی در خط داستانی در اختیار شما قرار می‌گیرد، قطعا می‌توانید ساعات خوشی را در بخش چند نفره‌ی بازی داشته باشید.(البته اگر از طرفداران بخش چند‌نفره‌ی سری Battlefield نباشید!)

استودیو Sledghammer برای ساخت بخش چند نفره‌ی AW از بازی Black Ops 2 هم الهام گرفته است. ساخت ده کلاس جدید و متفاوت یکی از خصوصیاتی که از BO2 به این بازی آورده شده است. با این حال Sledghammer با اضافه کردن خصوصیات بیشتر و آوردن حس تازه به بخش چند‌نفره‌ی این سری، به موفقیت در پروژه‌ی خود دست پیدا کرده است.

سیستم جایزه‌دهی جدیدی با نام Supply Drop به بازی اضافه شده که هربار آیتم‌های جدیدی را به شما می‌دهد. هردفعه که Supply Drop جدیدی به شما داده ‌می‌شود، (مثل Battlepack سری BF) می‌توانید انتظار آیتم‌های جدید اعم از اسلحه، لباس و تجهیزات دیگر را داشته باشید.

همان طور که اشاره کردیم، دو حالت Hard Point و Capture The Flag از بازی BO2 به AW آمده است و تعداد حالات این بازی را به ۱۲ رسانده است. خوشبختانه مثل همیشه تنوع حالت‌های بخش چند‌نفره‌ی این سری از سایر رقیبان خود بسیار بیشتر است. سازندگان دو حالت جدید و لذت‌بخش را هم برای این بخش خلق کرده‌اند. این دو حالت با نام «Uplink» و «Momentum» شناخته می‌شوند و تقریبا شبیه مود «War» دو بازی Call Of Duty: World At War و Call Of Duty 3 عمل می‌کند.

کار بسیار خوب دیگری که سازندگان با بخش چندنفره انجام داده‌اند، اضافه کردن قابلیت شخصی‌سازی کاراکتر خود است. برای اولین بار که وارد بخش چند‌نفره می‌شوید، می‌توانید از میان چند کاراکتری که در بازی اصلی قرار دارند (Joker و …) یکی را انتخاب کنید و با آن وارد میدان نبرد شوید. شخصی سازی کاراکتر و انتخاب کردن شلوار، دستکش و حتی عینک و چیزهای دیگر ارتباط شما را با کاراکتر خود بسیار قوی می‌کند. البته این قابلیت در بخش چند‌نفره‌ی Call Of Duty: Ghosts هم وجود داشت، اما در AW به سطح جدیدی از قابلیت‌های خود رسیده است.

AW از نظر محتوا یک بازی کامل است. چرخه‌ی سه ساله‌ی تولید بازی فرصت ایجاد خلاقیت (نه‌ انقلاب) و ساخت محتویات قابل توجه و سرگرم‌کننده را برای سازندگان فراهم کرده است. اگر حس و حال بازی کردن بخش چند‌نفره‌ی رقابتی را ندارید، با دوستان خود می‌توانید وارد بخش Co-op بازی شوید. بخش Co-op بازی Exo Survival نام دارد و تجربه کردن آن با دوستان، بسیار جالب خواهد بود. در این بخش که یک تا چهار نفر می‌توانند به صورت همزمان آن را بازی کنند، باید در برابر سیل عظیمی از دشمنان (که هوش مصنوعی هستند) و در طی راندهای مختلف ایستادگی کنید و با استراتژی‌های مختلف آن‌ها را از پا در بیاورید.

پس از پایان یافتن هر راند، می‌توانید سلاح‌های خود را ارتقا دهید و آماده راند بعدی که سخت تر از قبل خواهد بود شوید. این بخش از دو بازی Modern Warfare 3 (سازندگان AW هم در ساخت این بازی دست داشتند) و Ghosts به AW آورده شده است. اما پس از پایان یافتن چند راند، بمباران هسته ای رخ می دهد و شما و همراهانتان را تا دقایقی گیج می‌کند.

پس از اینکه چشمان خود را باز کردید، باید با سیل عظیمی از زامبی‌ها که توسط این بمباران از انسان به زامبی تبدیل شده‌اند، مبارزه کنید. حقیقتا بخش Co-op بازی و تجربه کردن آن با دوستان لذت و هیجان خاصی را به دنبال دارد. اگرچه آن انقلابی که طرفداران قدیمی این سری خواهانش بودند در این نسخه هم رخ نداد، اما با اضافه شدن چند قابلیت جدید، گیم‌پلی بازی دست‌خوش تغییراتی خوشایند شده است.

پس از این نسخه می‌توان انتظار داشت چرخه‌ی سه ساله‌ی تولید بازی به سازندگان کمک خواهد کرد تا خلاقیت خود را به خوبی به نمایش بگذارند و با اضافه کردن خصوصیات جدید، این سری قدیمی و خسته را سرپا نگه دارند. بخش چند نفره ی AW با حفظ المان‌های اصلی این مجموعه و اضافه کردن چند خصوصیت جدید، امید را به این سری قدیمی برگردانده است.