در واقع از همان رویه‌ای پیروی می‌کند که Until Dawn براساس آن ساخته شده بود. شما به پای داستان چند نوجوانی می‌نشینید که برای مدتی ساکن اقامتگاهی به نام هچت کواری بودند. اقامتگاهی زیبا که هر سال نوجوانان بسیاری از آن دیدن می‌کنند و به شکل وصف‌ناپذیری چشم‌انداز‌های خیره کننده‌ای دارد. البته داستان این اقامتگاه عاری از کلیشه‌های ژانر اسلشر نیست.

هفت مشاور جوان که چند هفته در Hackett’s Quarry مشغول سرگرم کردن بچه‌ها و آموزش دادن به آن‌ها بودند، باید یک شب بدون حضور افراد دیگر در این کمپ تابستانی بمانند. مطابق برنامه قرار بود که آن‌ها هم به سرعت کمپ را ترک کنند، اما یک نفر باعث می‌شود که این اتفاق رخ ندهد.

مثل تمامی این آثار، اقامتگاه کاراکترهای قصه The Quarry، رازهای تاریکی را در دل خودش دارد و همین رازهای تاریک هستند که قرار است سرنوشت تک تک کاراکترهای بازی را به سمت تاریکی ببرند. به طور کلی، ما ۷ کاراکتر اصلی در The Quarry داریم. تک تک آن‌ها پرداخت خوبی دارند و پیش‌زمینه قصه هر کدامشان، روی عواطف، تصمیمات و نظرات دیگر کاراکترها تاثیر می‌گذارد.

تاثیر گرفتن کاراکترها از هم، یک اثر پروانه‌ای در دل جریان قصه ایجاد می‌کند. کافیست با یکی از کاراکترها رفتار نامطلوبی داشته باشید تا در یک نقطه خاص قصه، تاوان رفتار بد خود را بپردازید. عمق خط داستانی بازی هم به همین مسائل برمی‌گردد. شما در حین پیش بردن خطوط داستانی بازی، مدام در حال تصمیم گیری به جای کاراکترهای مختلفی هستید. تصمیماتی که هر کدام، دروازه مسیرهای مختلفی را به رویتان باز می‌کنند و همین مسیرها، سرنوشت هر یک از کاراکترهای بازی را تغییر می‌دهند.

درحالی‌که واکنش دیوید هکت در مقام رئیس کمپ تابستانی نشان می‌دهد که شاید این شب‌مانی برای آن‌ها گران تمام شود، مشاورها قصد گوش دادن به حرف‌های او را ندارند و به‌دنبال خوش‌گذرانی در آخرین شب هستند. حالا دیگر در کمپ تابستانی دیگر خبری از بچه‌ها و بزرگ‌ترها نیست. پس هیچ‌کس نمی‌تواند مانع حماقت آن‌ها شود و هر هفت نفر قدم به قدم در آستانه‌ی مرگ قرار می‌گیرند. بازی The Quarry شما را در نقش چند شخصیت جوان متفاوت قرار می‌دهد تا با تصمیم‌گیری‌های گوناگون هم روی سرنوشت آن‌ها تاثیر بگذارید و هم مشغول تلاش برای پرده برداشتن از رازهای داستان باشید.

بسیاری از بازی‌های این‌گونه که آن‌ها را «فیلم تعاملی» هم خطاب می‌کنند، بیشتر از اینکه واقعا انتخاب‌های تأثیرگذار را مقابل بازیکن بگذارند، توهم مواجهه با چنین انتخاب‌هایی را برای گیمر به وجود می‌آورند. بااین‌حال خوش‌بختانه The Quarry پر از انتخاب‌هایی است که نتایج برخی از آن‌ها را به سرعت و نتایج بعضی از آن‌ها را با گذر زمان می‌بینید. بازی چه در روند داستان، چه در جزئیات دیالوگ‌ها و چه در سرنوشت کاراکترها واقعا تحت تاثیر تعدادی از تصمیمات بازیکن قرار می‌گیرد. در نتیجه نه‌تنها تجربه‌ی دو گیمر از بازی The Quarry می‌تواند در چند بخش واقعا متفاوت باشد، بلکه ارزش تکرار اثر هم قابل‌توجه به نظر می‌رسد.

در بازی با گزینه‌های مختلف برای تجربه‌ی The Quarry از جمله Movie Mode روبه‌رو هستیم. اگر داستان بازی موفق به جذب گیمر شده باشد، اصلا بعید نیست که او یک بار دیگر بخواهد نسخه‌ای ویژه از آن مانند «زنده ماندن همه‌ی شخصیت‌ها» را به تماشا بنشیند.

تازه وقتی The Quarry را تمام می‌کنید، بازی یک قابلیت اختیاری جدید را نیز در دسترس شما قرار می‌دهد که Death Rewind نام دارد. اگر بازی را با فعال بودن Death Rewind تجربه کنید، سه مرتبه می‌توانید پس از مرگ یک کاراکتر به سرعت زمان را به عقب برگردانید تا تصمیم متفاوتی بگیرید و با روی دیگر سکه مواجه شوید.

درکل گیم پلی حول محور تصمیمات و فرار و تحمیل وحشت هست مثل فیلم های دهه80 که فرار و وحشت در آن نقش داشت.وداستان را از دیدی کارکتر های مختلف پیش می برید که شخصیت پردازی فوق العاده ایی داشته.

با این حال، یک سری موارد هم در The Quarry هستند که اصلا از دیدنشان تعجب می‌کنید. سوپر مسیو گیمز یک حالت چند نفره آفلاین هم برای بازی در نظر گرفته که به شخصه در نگاه اول با دیدنش هیجان زده شدم و وقتی که پای تجربه‌اش نشستم، کل قضیه ناامیدم کرد. در حالت چند نفره بازی به شما اجازه می‌دهد که هر یک از بازیکنان، کنترل یک سری از کاراکترهای بازی را به دست بگیرند. ولی این بدان معنی نیست که شما می‌توانید همزمان با هم کنترل چندین کاراکتر را به دست بگیرید.

 

گرافیک و جلوه های صوتی

زیبایی بصری بازی فقط به چهره‌ها و طراحی‌ مدل‌ها خلاصه نمی‌شود. محیط‌ها و لوکیشن‌های The Quarry نیز به لطف موتور گرافیکی قدرتمند آنریل انجین، در بهترین حالت خود قرار دارند. شما در The Quarry، شاهد کم‌ترین اشتباه در سایه‌زنی هستید، محیط‌هایی به شدت طبیعی و واقع‌گرایانه‌ای را خواهید دید و از همه مهم‌تر، به تماشای نورپردازی‌های پرجزئیاتی خواهید نشست که باعث می‌شوند پکیچ گرافیکی بازی، پکیچ کاملی باشد. البته نمی‌خواهم از نقص‌هایی که در بخش بصری بازی وجود دارد جاخالی بدهم.

 

 

 

از آن‌جایی که گرافیک بازی در بسیاری از مواقع خیلی خوب به نظر می‌رسد و The Quarry از صداگذاری پرجزئیات و دلهره‌آور بهره می‌برد، احتمالا حداقل جامپ‌اسکرهای درست می‌توانستند به خوبی مخاطب را گرفتار وحشت کنند. اما حتی استفاده از آن‌ها هم نسبتا حداقلی است. در نتیجه وقتی این نکته را کنار برخی از زمینه‌چینی‌های اضافه برای معرفی موجودات ترسناک بازی می‌گذاریم، کم‌وبیش این‌طور به نظر می‌رسد که تیم سازنده به‌صورت عامدانه سطح ترسناک بودن The Quarry نسبت به برخی از آثار قبلی خود را پایین آورد؛ شاید به این هدف که تعداد بیشتری از مخاطب‌ها مایل به لذت بردن از آن باشند.