توضیحات بازی Life is Strange:Double Exposure
Life is Strange:Double Exposure بازی محبوبه ،استودیوی Dontnod می باشد اما به تازگی این استودیو راه خود را از سری Life is Strange جدا کرد و وظیفه ساخت ادامه ماجراهای مکس کالفیلد (Max Caulfield) به تیم Deck Nine سپرده شد.
داستان بازی Life is Strange:Double Exposure
داستان بازی در ۵ فصل گنجانده شده و ۱۰ سال پس از نسخه اول قرار دارد. بازی از جایی روایت می‌شود که مکس زندگی جدیدی را در دانشگاه کالدون آغاز کرده و حالا بعد از اتفاقاتی که در Arcadia Bay پشت سر گذاشته، دوستان جدیدی به زندگی او اضافه شده‌اند و دیگر خبری از قدرت سفر به زمان گذشته نیست. اما مثل این که سرنوشت مکس به اتفاقات عجیبی گره خورده و این دفعه با مرگ دوست نزدیکش، یعنی سافی (Safi)، روبه‌رو می‌شود. به نظر می‌رسد که سافی به قتل رسیده و در مسیر حل معمای قتل او، مکس یک قدرت ماوراء طبیعی جدید پیدا می‌کند؛ قدرتی که به او اجازه می‌دهد تا در بین دو دنیای موازی جابه‌جا شود. در دنیای دیگر، سافی زنده است و داستان از همین نقطه پیچیده می‌شود.
مشکل اینجاست که اثر هم‌زمان می‌خواهد درامی جنایی، قصه‌ای تین‌ایجری و داستانی ماورایی باشد و در کنار تمامی این‌ها، مجموعه‌ای از قصه‌های ماورا-محور بعدی (دنباله‌های بعدی) را هم پایه‌گذاری کند. و اینجاست که باز هم به‌شتاب‌زدگی نویسندگان می‌رسیم. چرا که به‌جای روایت قصه‌ای پرداخته و شمرده در حداقل ۱۰ قسمت، به‌روایت داستانی وصله‌پینه رضایت داده‌اند.
متاسفانه قصه‌ی بازی چه در یک سوم ابتدایی، بدنه اصلی و پایان‌بندی هرگز انسجام ندارد و از بلاتکلیفی در روایت، پرداخت بسیار ضعیف شخصیت‌های اصلی و فرعی، گره‌های داستانی بی‌سرانجام و شتاب‌زدگی رنج می‌برد؛ همانطور که پیش‌تر هم ذکر شد، چنین موضوعی برای یک بازی که تمام ارزش و هویت‌اش را بر پایه داستان‌سرایی‌اش بنا می‌کند و بابت آن از مخاطبانش پول می‌گیرد، یک ناامیدی تمام‌عیار است.
بازی Life is Strange: Double Exposure دروازه‌ای است که از یک سو، مکس دوست‌داشتنی را به‌این سری برمی‌گرداند و دریچه‌ای نو را به‌سوی آینده این سری باز می‌کند. اثری که هم‌سو با دنباله‌های این مجموعه، پر شده از کاراکترهای فراموش‌شدنی، پیرنگ‌های داستانی بی‌سرانجام، تصمیم‌گیری‌های بی‌تاثیر و ناپیوستگی‌های لحنی در ساختار قصه است و ثابت می‌کند که درحال حاضر، بازگشت الکس نیز برای به‌تپش انداختن قلب از نفس افتاده این سری کفایت نمی‌کند.
گیم پلی بازی Life is Strange:Double Exposure
مثل همیشه و از منظر ساختار گیم‌پلی، با اثری طرفیم که هرگز پیچیدگی و نوآوری خاصی ندارد و از ژانر «ماجرایی» به همان چارچوب «فیلم تعاملی» بسنده می‌کند. مطلقا هیچ تفاوتی مابین ساختار گیم‌پلی Double Exposure، بازی Life is Strange True Colors و بازی Life is Strange سال ۲۰۱۴ وجود ندارد و به‌جز یک سری پازل شدیدا پیش پا افتاده که با تکیه‌بر بازی‌با ماهیت فضا/زمان (برپایه‌ی قدرت‌های جدید مکس) طراحی شده‌اند، مکانیزم‌ها و شاکله‌ی گیم‌پلی متاسفانه هیچ جذابیت و مولفه‌ی سرگرم‌کننده‌ای را تحویل مخاطبانش نمی‌دهد.
و این درحالی است که محض رضای خدا داریم درباره ژانر «ماجرایی» صحبت می‌کنیم. ژانری که با مجموعه بازی‌های مانکی آیلند، گریم‌فندنگو و در دوران معاصر، با ویدیوگیم‌هایی همچون آثار دیوید کیج پیونده خورده است. بازی‌هایی که جریان تجربه‌شان به‌اندازه‌ای با تعاملات معنی‌دار با محیط و کاراکترها، معماها، کنش و واکنش‌ها پر شده بود که نه‌تنها بازیکن مطلقا حس کسالت را تجربه نمی‌کرد، بلکه به‌لطف بالا بودن ارزش تکرار آن بازی‌ها، گیمر دوباره به‌تجربه‌شان باز می‌گشت و مسیرهای مختلفی را امتحان می‌کرد. اگر این بازی‌ها را تجربه کرده باشید، قطعا می‌دانید که تا چه‌اندازه‌ای می‌توان گیم‌پلی لحظه‌به‌لحظه در بازی‌های ماجراجویی را از معماهای جذاب، مکانیزم‌های فکر شده و لحظات میخکوب‌کننده پر کرد. در این خصوص، Life is Strange: Double Exposure متاسفانه هم‌چنان گیم‌پلی همیشگی مجموعه، با تکیه‌بر لحظات حیاتی دیالوگ (که تاثیر معنی‌داری بر روند قصه و پایان‌بندی ندارند) و یک سری پازل روتین با محوریت قدرت‌های فضا/زمانی مکس را ارائه می‌کند و هنوز هم پیشرفت خاصی در گیم‌پلی سری دیده نمی‌شود.
یکی از المان‌هایی که سازندگان برای پرداخت بیشتر شخصیت‌ها تدارک دیده‌اند، شبکه اجتماعی داخل موبایل مکس است. با استفاده از این برنامه می‌توانیم عکس‌های مخصوصی که از محیط و اشخاص می‌گیریم را در آنجا بارگذاری کنیم. همچنین امکان خواندن نظرات و پست‌های سایر شخصیت‌ها هم وجود دارد که در نگاه اول جالب به نظر می‌رسد اما چیزی نیست که بخواهیم با شور و اشتیاق، بازی را برای گذراندن وقت در آن متوقف کنیم.
گرافیک و جلوه های صوتی بازی Life is Strange:Double Exposure
از منظر صوتی و بصری، با تجربه‌ای به‌مراتب با کیفیت طرفیم. اجراهای بسیار مناسب در کنار قطعات موسیقی گوش‌نواز، کاملا در فضاسازی موفق هستند و وظیفه‌شان را عالی انجام می‌دهند.
نقد و بررسی‌ها کاربران