داستان این بازی در یک شهر کوچک به نام Arcadia Bay روایت می‌شود. جایی که مکان خوبی برای کسب و کارهای نوپا به نظر می‌رسد و خانواده‌‌ی شخصیت اصلی ماجرا، Max، به همین دلیل مدتی است که به این شهر تجاری مهاجرت کرده‌اند. مدرسه‌ی شخصیت اصلی، جایی است که اتفاقات اصلی داستان در آن رخ می‌دهد. مکس در آنجا بعد از سال‌ها با کلوئی، یکی از دوستان قدیمی خود ملاقات می‌کند و بعد از آن‌که مثل روزهای اول باهم صمیمی می‌شوند یک ماجراجویی جذاب و در عین حال پر از خطر را آغاز می‌کنند؛ ماجراجویی‌ای که آن‌ها را در برابر یک هیولا قرار می‌دهد و ممکن است به قیمت جانشان تمام شود.

وقتی حرف از گیم‌پلی بازی‌های داستان‌محور می‌شود، کمتر کسی یک گیم‌پلی درگیرکننده را تصور می‌کند. در سال‌های خیلی قدیم و زمانی که عناوین Point & Click رایج بودند، آثاری وجود داشتند که ترکیب بسیار خوبی را از داستان و گیم‌پلی ارائه می‌دادند؛ اما به تدریج با عوض شدن شکل و شمایل بازی‌های داستان‌‌محور و سوم‌شخص شدن این دسته از بازی‌ها، گیم‌پلی آنها نیز به سمت شبیه‌سازهای پیاده‌روی رفت.

مکس در بازی یک قدرت خاص دارد: برگرداندن زمان. این قابلیت کلید اصلی حل معماهای بازی است و باید بارها و بارها برای پیشبرد بازی از آن استفاده کنید. برای مثال، ممکن است بخواهید یک جعبه‌ی مهم را بردارید، اما با یک اشتباه محتویات آن را روی زمین بریزید و آن را خراب کنید، در این زمان باید زمان را برگردانید و اشتباهتان را اصلاح کنید. ممکن است به دلیل مسیریابی اشتباه، کسی که دنبالش بودید را گم کنید، در این موقعیت زمان را برمی‌گردانید تا از یک مسیر دیگر شانستان را امتحان کنید. این قابلیت بسیار مهم بوده و به بهترین شکل در Life Is Strange Remastered Collection قرار داده شده است.

یکی دیگر از المان‌های اصلی بازی، انتخاب‌ها است. انتخاب‌های شما در پیشرفت قصه تاثیراتی دارند، اما در پایان فقط یک تصمیم نهایی در لحظات آخر، پایان بازی را رقم می‌زند. تغییراتی که در رفتارهای دیگران بر اثر انتخاب‌هایتان دارید بسیار واضح است و از همه مهم‌تر رابطه‌ی شما با کلوئی را دچار نوسانات زیادی خواهد کرد. شاید سازندگان می‌توانستند تغییرات مهم‌تری را در مورد انتخاب‌ها اعمال کنند؛ اما ترجیح داده‌اند در نسخه ریمستر شده تنها گرافیک بازی را تغییر بدهند و به ترکیب برنده‌ی گیم‌پلی دست نزنند.

 

اگر بگویم گیم‌پلی ۱۰ الی ۱۵ ساعته‌ی بازی Life is Strange در سبک خود یکی از بهترین‌ها است، اصلاََ بی‌راه نگفته‌ام. با این حال، نسخه‌ی Before The Storm که یک بازی فرعی محسوب می‌شود، اصلا چنین وضعیتی ندارد. سازنده‌ی این بسته‌ی الحاقی ۵ ساعته Deck Nine است و این تیم از نظر کیفی نتوانسته حتی به Life Is Strange نزدیک بشود. البته نقص‌ها بیشتر در روند گیم‌پلی دیده می‌شوند و داستان همچنان قدرت و تاثیرگذاری خود را حفظ کرده است؛ اما آن‌قدر گیم‌پلی آن تکراری، خسته‌کننده و بی‌محتوا است که داستان خوب آن اصلاََ دیده نمی‌شود.

گرافیک و جلوه های صوتی بازی

موسیقی در بازی Life Is Strange آنقدر خوب بود که می‌توانستید با گوش دادن به آن‌ها آرام شوید. این موضوع در مورد نسخه‌ی ریمستر شده نیز صدق می‌کند و هیچ موسیقی‌ای دستخوش تغییر نشده است. حتی می‌توانم بگویم کیفیت پخش موسیقی‌ها بهتر شده و حالا لذت بیش‌تری از آن خواهید برد. صداگذاری بازی هم کیفیت فوق‌العاده‌ای دارد و اندک مشکلات بازی اصلی مثل Sound Skipping در آن دیده نمی‌شود.

بازی‌ها دارای یک سبک هنری متمایز با تصاویر دست‌کشیده هستند که تجربهٔ غوطه‌ور شدن شما را تقویت می‌کند. این بازی‌ها به خاطر موسیقی‌های خاطره‌انگیز خود شناخته می‌شوند که شامل آهنگ‌های مستقل می‌شوند و با جو و احساس داستان هماهنگی دارند.موسیقی همیشه و همه جا نقش به شدت تعیین کننده در اثر گذاری بازی‌ها داشته و دارند. یکی از قوی‌ترین و روح نوازترین این آثار نیز NieR: Automata است که تجربه‌اش بر همه گیمران دنیا حتی شما دوست عزیز واجب است.

 

 

طراحی چهره بسیار دوست‌داشتنی‌ای داشت و آن حس زندگی و تغییر حالت چهره‌ها به خوبی در آن دیده می‌شد.افزودن جزئیات به محیط‌ها، افزایش رزولوشن بازی و وضوح بیش‌تر تصویر نسبت به Life Is Strange کاملا مشخص است و از این نظر باید سازندگان را تحسین کرد. مورد دیگر، تغییرات گرافیکی بسته‌ی الحاقی Before The Storm است که نسبت به نسخه‌ی اصلی وضع بسیار بهتری دارد و ضعف‌های یاد شده در آن مشاهده نمی‌شوند. در بسته‌ی الحاقی مذکور شاهد کیفیت بصری خیلی خوبی هستیم و عجیب است که این موضوع در مرود Life is Strange صدق نمی‌کند.