توضیحات بازی The Evil Within
The Evil Within محصول مغز متفکر فرانچایز Resident Evil یعنی استاد شینجی میکامی است که دارای برخی از وحشتناک‌ترین طراحی‌های هیولا در بازی‌های ویدیویی می‌باشد.بازی The Evil Within میراث‌دار وحشتی است که پیش از این استاد شینجی میکامی آنها را در مجموعه‌های Resident Evil و Dino Crisis به کار برده بود. میکامی پس از ترک شرکت کپکام و اندکی ماجراجویی در سال 2010، استودیوی Tango Gameworks را تاسیس کرد. و در آنجا عنوان The Evil Within را خلق کرد.
داستان بازی The Evil Within
داستان این عنوان از جایی شروع می شود که “سباستین کاستیانوس” به همراه دو دستیارش “جوزف اودا” و “جولی کیدمن”، یک پیام در رابطه با شورش و بهم رخیتگی در یک تیمارستان، دریافت می کنند و حرکت به سمت این تیمارستان است که همه چیز را آغاز می کند. بعد از رسیدن به این تیمارستان است که ناگهان آن ها با یک منظره نابود شده در حیاط بیمارستان مواجه می شوند. قبل از ورود به درب اصلی، یک نفر را به عنوان مراقب به جا می گذارند و راه می افتند. سباستین از دیدن چنین منظره خون آلودی آزرده می شود. همه جا جنازه هایی پخش شده و محیط پر از خون است. سرعت تپش قلب سباستین بالا می رود. خود را کنترل می کند. به خود باور می دهد که این جا هیچ اتفاق خاصی نیفتاده است اما محیط پیام دیگری دارد. او به همراه همکارش وارد اتاق کنترل دوربین ها می شود. به صفحه مانیتور خیره می شود. چند پلیس را می بیند که تکه تکه می شوند. به پشت خود نگاه می کند، آن کسی که آن ها را کشته بود را می بیند و بعد از آن هیچ چیز را نمی بیند.
داستان این بازی با یک ایده بسیار تکراری، یعنی ورود به یک تیمارستان آغاز می شود. کاملا مشخص است که سازندگان برای این که این عنوان را کاملا متمایز از نام هایی چون ” Resident Evil ” و “Silent Hill” کنند، از چنین ایده و چنین شکلی برای آغاز بازی استفاده کرده اند. اما در پایان همان بخش اول بازی، داستان سریعا خود را از شر تیمارستان رها می کند و وارد دنیای حقیقی می شود. دنیای خارج از این تیمارستان و این جاست که با این دنیای نابود شده، داستان شروع به پیشروی می کند. بازی به هیچ عنوان فوق العاده و یا عالی نیست. از شخصیت پردازی شخصیت های اصلی گرفته تا نحوه جلو رفتن داستان بازی اشکالاتی دارد که بازیباز را آزار می دهد اما بدون شک داستان این عنوان لایق کلمه “خوب” هست. یکی از علل خوب بودن بازی نحوه روایت آن است. نحوه روایتی که در هیچ جا و هیچ مکانی خسته کننده نمی شود و همیشه بازی را از کلیشه به دور نگه می دارد و بزرگترین حسن داستان بازی نیز در همین موضوع نهفته است.
گیم پلی بازی The Evil Within
بازی The Evil Within بیش از هر چیزی شما را بیاد Resident Evil 4 خواهد انداخت و تقریبا اسا گیم پلی خود را از همین عنوان وام گرفته است، با این تفاوت که در بازی The Evil Within نقاط قوت RE4 نادیده گرفته می شود و ضعف های آن غلوشده تر نمایش داده میشوند. درطول تجربه ی بازی The Evil Within یا در حال فرار از دست دشمنان هستید یا در حال مبارزه با آنان و معمای چندانی هم برای حل کردن ندارید که همین مورد سرعت بازی را بالا می برد. اما صبر کنید! این به معنی روان بودن پیشروی در بازی نیست.
نوار استقامت سباستین با دویدن به سرعت خالی می شود و حتی با ارتقای آن هم همچنان تا مدت زمان کوتاهی می توانید بدوید، پس نمی توان مدام از دست دشمنان فرار کرد. اینجا تنها یک گزینه ی دیگر وجود دارد و آنهم مبارزه با آنان است که در این قسمت با کنترل بد و سیستم تیراندازی معیوب بازی روبرو می شویم که تیراندازی را خود به یک چالش تبدیل می کند و از اینطریق و با محدود کردن کنترل و سخت تر کردن آن سعی در القای ترس بر بازی کن دارد که متاسفانه نه تنها جواب نمی دهد بلکه تبدیل به عاملی می شود تا ترجیح دهید بازی را نیمه تمام رها کنید!
میکامی پیش از عرضه از بازی The Evil Within بعنوان اثری در سبک ترس-بقا ( Survival-Horror ) یاد کرد و حالا باید ببینیم آیا بازی توانسته به استاندارهای این ژانر وفادار باشد یا حتی استانداردهای جدید تعرف کند یا خیر؟
بازی The Evil Within از مولفه های این ژانر که یکی از مهمترینشان کمبود مهمات است ابدا استفاده نمی کند، کمااینکه مهمات به وفور در محیط یافت می شود و هنگام کشتن دشمنان هم از آنها دراپ میشود. تا نیمه های بازی هم به چندین اسلحه مختلف دسترسی پیدا خواهید کرد و ترس و نگرانی از کمبود سلاح و مهمات جای خود را به اطمینان و اعتماد به نفس می دهد.
اما حالا که هم اسلحه داریم و هم مهمات آیا بازی می تواند حداقل تجربه ی یک تیراندازی روان و لذت بخش را در اختیار مخاطب بگذارد؟ نشانه گیری در بازی بسیار بد کار شده و اگر قرار است در بازی ذره ای استرس و اضطراب پیدا کنید بخاطر همین بدقلق بودن سیستم نشانه کیری بازی است که هم دوربین در زاویه و محلی بد قرار می گیرد و هم سرعت حرکت نشانه گیر با صرعت حرکت دوربین اختلاف فاحشی دارد که بعدد از مدتی تجربه بازی یاعث شد چشمانم در بگیرد و موردی نیست که بتوان در طول بازی The Evil Within به آن عادت کرد.
گرافیک و جلوه های صوتی بازی The Evil Within
صداگذاری بازی به طرز فوق العاده ای، فوق العاده است! در هر محیط، در هر لحظه، در هر ثانیه موسیقی دقیقا به شکلی که لازم است طراحی شده است. گاهی دردناک است و گاهی ترسناک، گاهی دهشتناک است و گاهی فقط وحشتناک، مهم این است که هر جا لازم است، وجودش دقیقا به همان شکل دیده می شود. بعضی مواقع، موسیقی بازی آنقدر بی نظیر نواخته می شود که بازیباز به همراه سباستین به طور کامل وارد این دنیای تاریک می شود. تنهایی اش را درک می کند. به نا امیدی هایش پی می برد. امیدهایش را می فهمید. گریه هایش را با خنده هایش اشتباه می گیرد و این جاست که بازیباز رسما توسط موسیقی های این عنوان نابود می شود. صداگذاری شخص سباستین نیز توسط Anson Mount انجام شده است و بسیار خوب نیز به انجام رسیده است. وی بازیگر سریال شبکه AMC، یعنی Hell On Wheel است و به خوبی از پس صداگذاری “سباستین” بر آمده است. صداگذاری شخصیت جولی کیدمن نیز توسط بازیگر سریال Dexter یعنی Jenifer Carpenter انجام شده است و وی نیز در انجام کارش بسیار موفق بوده است.
بازی The Evil Within در بخش بصری بسیار متناقض ظاهر می شود و تقریبا به ازای هر لحظه ای که از ظاهر آن خوشتان بیاید، چندین لحظه وجود دارند که با دیدنشان پی به کمکاری سازنده خواهید برد. در بعضی قسمت ها شاهد نکاتی هستیم که بازی را از عناوین مشابه تا حدی متمایز می کند، مانند افکت خونی که به اطراف می پاشد یا افکت های تصویری که غالبا در لحظات توهم سباستین بر تصور می افتند یا نورپردازی و بارش باران در اول بازی که به شخصه از دیدن این مورد آخر بسیار خوشم آمد، اما در ازای این نکات مثبت بازی در دریایی از مشکلات گرافیکی غرق شده است.
نقد و بررسی‌ها کاربران